اما به گل فرو شده کشتی انقلاب

( فجر بی پگاه ) ‌‌ ‌‌در پاسخ پدر ، که مرا قبله ‌گه بدی گویم من این چکامه ز اندوه لابُدی گفتا به خیرِ مقدمِ آن سبط : (ای روح حق به پیکر ایران خوش آمدی) ‌ ‌امّا به گِل ، فرو شده کِشتیِ انقلاب ‌ ‌اکنون که عمر ما شده از جورِ غم تباه. در دل نمانده است جز افسوس و رنج و آه در صبح چارمین دههٔ فجرِ بی پگاه ویران‌تر است کشور ما از زمان شاه ‌ ‌ هر چند عده‌ای شده امروزه کامیاب ‌ ‌چل سال چون‌ گذشت از آن لحظهٔ ورود حتی یکی ز وعده ، به لوح عمل نبود ِ وطن دوباره